ΤΟ ΣΚΑΚΙ

Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
(ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πιά αγαπημένη)
θα σου χαρίσω τους πύργους μου
(τώρα πιά δεν πυροβολώ τους φίλους
έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)
κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;
(τραβάνε μπροστά τυφλοί χωρίς καν όνειρα)
όλα και τ' άλογά μου θα στα δώσω
μονάχα τούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας τη μιά άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρός στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα

Μανώλης Αναγνωστάκης (1925-2005)