Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ


Προσεχτικό κι ασάλευτο, βουβό κι αφαιρεμένο,
στο μαύρο ή στ΄άσπρο , υπάκουο πηδά άξαφνα και στέκει.
Στο μαύρο ή στ' άσπρο, ασάλευτο, βαθιά συλλογισμένο,
το σκυθρωπό κι αμίλητο παιγνίδι λογαριάζει.

Μιά κίνηση, δυό κίνησες, μιά σκέψη κι άλλη σκέψη.
Τριγύρω οι ξύλινοί του εχθροί κ' οι επίβουλοι σκοποί τους.
Τι να σκεφθεί, να σοφιστεί και τι να λογαριάσει;
Μες στα στενά τετράγωνα εσώθηκεν η σκέψη

κ έγινε πιά μονότονη και γνώριμη η ζωή του!
Μιά κίνηση, δυό κίνησες, μιά σκέψη - η ίδια σκέψη!
Το σιωπηλό παιγνίδι του μετρά και λογαριάζει,

μα όμως το ξέρει πως γραφτό σ' όλη είναι τη ζωή του
να ορμά μέσα στους ξύλινους εχθρούς του και να πέφτει
στο μαύρο ή στ' άσπρο , ηρωικά, κοντά στο βασιλιά του.

Μιχαήλ Στασινόπουλος (1903- 2002)

Βιογραφικά στοιχεία για τον Μιχαήλ Στασινόπουλο δείτε http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

ΤΟ ΣΚΑΚΙ

Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
(ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πιά αγαπημένη)
θα σου χαρίσω τους πύργους μου
(τώρα πιά δεν πυροβολώ τους φίλους
έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)
κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;
(τραβάνε μπροστά τυφλοί χωρίς καν όνειρα)
όλα και τ' άλογά μου θα στα δώσω
μονάχα τούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας τη μιά άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρός στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα

Μανώλης Αναγνωστάκης (1925-2005)